Deze ochtend was er geen brood om te ontbijten. Normaal gezien koopt Revo, onze kok, iedere ochtend brood. Vandaag was er echter geen brood meer in de shop. Revo kwam er zich persoonlijk voor excuseren. Echt een vriendelijke gast! Jeroen vertrok dan maar zonder ontbijt naar het Newman, maar ik had geen zin in een hele voormiddag koppijn. Na een klein omtoertje langs vitus’ shop had ik een lekker ontbijtje: mandazi. De locals beschrijven het als “fried dough” en meer valt er ook niet aan uit te leggen. Men neme ene bol deeg. Men plaatse de bol deeg in heet vet. Men hale betreffende bol uit het vet, et voila: Een ontbijt voor Merlijn.

Toen ik aankwam in het Newman waren Jeroen en Jens bezig met een kabel te leggen van het switchkot naar de bib, waar de nieuwe computers komen. Ik ben dan begonnen met Gilbert zijn laptop na te kijken. De ventilator maakte een onheilspellend geluid. Aangezien het hier iedere dag fantastisch zweetweer is (geen sneeuwtje in de lucht) is een kapotte ventilator wel degelijk een groot probleem.

De laptop openmaken bracht me tot 2 conclusies:

1. Ik heb niet de juiste schroevendraaiers

2. Er zit verdomd weinig stof in die laptop

Nadere inspectie van de ventilator maakte me niet veel wijzer. Niets zat los of zag er kapot uit. De koelpasta was een ander verhaal. De blauwe smurrie was harder dan de muren van een gemiddelde Tanzaniaans huis. Koelpasta of olie had ik natuurlijk niet bij, dus heb ik Jeroen en Jens nog wat geholpen.

Een middagmaal en twee piki-piki’s later stond ik samen met Jeroen voor de shop van de indiër. Een vol lijstje:

– koelpasta

– schroevendraaiers

– olie

– kabelgoten

– stekkers (verdorie, die zijn we eigenlijk glad vergeten)

koelpasta en schroevendraaiers had de indiër. Voor de rest moesten we op missie door de jungle van shops op de markt. Een local kwam bij ons om ons helemaal zonder enige bijbedoelingen te helpen bij de zoektocht. 5 shops en 5 verschillende prijzen voor kabelgoten later was Jeroen het beu en vertrok hij terug naar het Newman. Vergezeld van de local dook ik de jungle terug in om olie te zoeken (stekkers vergeten). Na een half uur vonden we het eindelijk. 4000 shilling! (2 euro) na een grimas werd het opeens 3000. Na weg te lopen 1500. (afbieden is hier nog simpel) De local was zo vriendelijk om nog terug mee te stappen tot aan het Newman. Tijdens de terugtocht vertelde hij dat hij net van de dokter kwam en medicijnen moest kopen, maar geen geld had. Ik heb hem vriendelijk uitgelegd dat ik hem geen geld ging geven en heb hem veel succes gewenst.

De laptop was zeer blij met de nieuwe olie en koelvloeistof en ronkte gelijk een katje.

Volgende op de lijst: een ventilator met kapotte stroomkabel. Stroomkabel gefixt. Resultaat: kapotte ventilator met goede stroomkabel. (er was blijkbaar meer kapot dan enkel de kabel)

Next: scherm met kapotte vga kabel. Die wou ik vermaken met een kabel uit een oude monitor. De case van de monitor openvijzen was moeilijker dan verwacht. Gelukkig hadden we een hamer.

De 2 kabels waren spijtig genoeg niet compatibel.

Om 17.30 zijn we terug vertrokken naar de aqua lodge. Ik ben direct in het water gesprongen voor mijn dagelijks snorkeluurtje. Er was veel stroming. Hoewel ik al iedere dag ben gaan snorkelen heb ik toch nog veel nieuwe soorten vissen gezien. Onder andere een lange vis die leek op een slang. Bij het avondeten vertelde Ben mij dat dat een aal was. Blijkbaar een zeer goed teken want die vis is zeer kieskeurig en zwemt niet in vervuild water. Ben vertelde dat de waterkwaliteit de laatste 10 jaar veel verbeterd is. Vreemd genoeg begon de verbetering net op het moment dat de stadsgenerator stopte met zijn afvalwater in het meer te dumpen. Wie had dat nu gedacht dat motorolie slecht is voor het milieu!